Zabytkowa kamienica

 Wzniesiona została w latach 1896-1898 według projektu bydgoskiego budowniczego Józefa Święcickiego, w stylu eklektyzmu i neobaroku. Oprócz niezwykłego przepychu, jaki charakteryzuje budynek, kamienica szczyciła się także pierwszą w mieście elektryczną windą oraz licznymi sklepami i restauracjami. 

Właścicielem kamienicy do 1916 r. był Ernst Wolff, zaś do 1919 r. wdowa Martha Wolff. W tym czasie w budynku znajdowało się m.in. atelier dworskiego fotografa Carla Brascha, a także lokale gastronomiczne „Kaiser-Cafe” i „Falstaff”.

W 1919 r. właścicielem kamienicy został kupiec Stanisław Czarnecki, a w 1922 r. Bank Handlowy w Warszawie, który w parterze uruchomił swój bydgoski oddział. W latach 1929–1933 właścicielem posesji był Romuald Turasiewicz – wiceprokurator Sądu Okręgowego w Bydgoszczy, a następnie Eugenia Preiss. W 1927 r. w jednym z lokali urządzono sklep samochodowy, a przed budynkiem stację benzynową. Mieścił się tu także sklep firmowy Wedla oraz restauracja „Cristal”.

W 1945 roku ulokowano w niej miejską siedzibę NKWD – dla upamiętnienia zamordowanych w niej Polaków odsłonięto w 1993 roku pamiątkową tablicę.

Po II wojnie światowej kamienica przeszła na własność Administracji Domów Miejskich w Bydgoszczy.

 W latach 70. ubiegłego wieku przebudowano wnętrze niszcząc wiele z oryginalnego wyposażenia (np. kaflowe piece) i wystroju. Kamienica została wpisana do rejestru zabytków w 1990 roku.

info internet

2020 r

2021 r