Renesansowy budynek stojący na poznańskim Starym Rynku, pełniący niegdyś funkcję ratusza.
Z wieży ratuszowej codziennie odgrywany jest hejnał Poznania.
Ratusz w Poznaniu po raz pierwszy pojawił się w dokumentach w 1313.
Podczas remontu w 1550 r zamówiono u mistrza ślusarskiego Bartłomieja Wolffa z Gubina nowy zegar, który posiadał trzy pełne tarcze i jedną pół tarczę oraz „urządzenie błazeńskie, mianowicie dwa koziołki, które mają się trykać przed każdym biciem godzin.
Obecny mechanizm koziołków pochodzi z końca XX wieku (wymieniono go również w 1954). Koziołki bodą się codziennie o godzinie 12.
Zegar zainstalowano w 1551 r.
Ściana frontowa
Fasada zwrócona jest na wschód – ku Warcie. Jej charakterystyczna, trójkondygnacyjna loggia jest bogato zdobiona. Między łukami arkad parteru znajdują się parami kobiece alegorie cnót:
cierpliwość (patientia) z owcą oraz roztropność (prudentia) z lustrem
miłość (charitas) z dwojgiem dzieci oraz sprawiedliwość (iustitia) z wagą i mieczem
wiara (fides) z kielichem i mieczem oraz nadzieja (spes) z kadzielnicą i słońcem
męstwo (fortitudo) ze złamaną kolumną oraz umiarkowanie (temperantia) przelewająca wodę z dzbana do misy
Ostatnią parę stanowią dwie sławne kobiety starożytności
Lukrecja (Lucrecia) ze sztyletem wymierzonym we własną pierś oraz Kleopatra (Cleapairi) z wężami oplatającymi ramiona.
(info internet)
2017 r
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz